DOÇENTLER DE SAPTIRMAYA BAŞLAMIŞ

 

Bu gibileri dünyevi gayelerle akıllarının hegomonyasından kurtulamadıklarından ayet ve hadisi şerifleri de kendi akli anlayışlarına göre yorumlayarak büyük hataya düşüyorlar. Tabi doçent olan bir çok kişi ilerisindeki profluğu kaçırmamak için bir çok şeyi göz ardı ediyor maalesef.

Bizi ilgilendiren husus, verdiği yanlış mananın doğrusunu, yine istikamet üzere olan ulemanın sözünü naklederek işi ortaya çıkartmaktır.

 

Doçent bey şöyle mana vermiş:

 

“Allah gereği gibi çalışanı hikmete ulaştırır. Kim hikmete ulaştırılırsa, çokça hayra ulaştırılmış olur. Bu zikri (bilgiyi) sadece sağlam duruşlu olanlar elde ederler.” (Bakara 2/269)

 

Ayetteki = men yeşâ’ya “kurallara uygun davranan” anlamını verdik. Çünkü  ﺷﺎء   “şeyi yaptı” demektir. Her eylem ve her varlık şey kelimesinin kapsamına girer ve her şey bir kanun ve kurala göre oluşur.

Şimdi Durul Mensur Tefsiri sahibi Celaleddin Suyuti r.a. meseleyi nasıl açıklamış rivayetleri ile birlikte görelim:

 

 

Dürül Mensur 2/66 İbni Cerir, ibni Munzir, ibni Ebi Hatim ve Nuhas Nasih isimli eserinde İbni Abbas r.anhumadan tahriç ederek “Hikmeti dilediğine verir” ayeti hakkında şöyle dedi:

Kur’anı bilmek, (yani:) nasihini mensuhunu muhkem ve müteşabihini, mukaddem ve muahharını, helal ve haramını, darbı meselleri bilmektir.

 

 

İbni Merdeveyh, Cuveybir tarıkından Dahhak’ten, o da İbni Abbas’tan -r.anhuma- merfu’ olarak -hikmeti verir- ayeti hakkında tahriç ederek şöyle dedi:

Kuranı, yani tefsirini. İbni Abbas derki: Zira onu iyi olan da kötü olan da okur. (Yani: Herkes manasına tefsirine vakıf olamaz, özellikle proflar gibileri.)

İbni Zaris, ibni Abbas’tan r.anhuma, -hikmeti verir-  hakkında şöyle dedi: Kur’an

İbni Münzir, ibni Abbas’tan şöyle tahriç etti: Nübüvvet.

 

 

 

Mücahid: Nübüvvet değildir, lakin bu Kur’an, ilim ve fıkıhtır.

İbni Abbas r.anhuma: Kur’andaki fıkıh (ince anlayış) tır.

Ebu Derda’dan : Kur’an kıraatı ve onun hakkında tefekkür.

 

 

Ebu A’liyye’den: Kitab ve onunla fehim (iyi anlayış, idrak)

 

 

Mücahid’den r.a: Kitabı, isabetini (manalarına hak üzere ulaşmayı) dilediğine verir.

 

 

Cerir, İbrahimden: Fehim – iyi anlayış, idrak

 

 

Mücahid’den r.a. : Sözde isabet.

 

وقرأ إنما يخشى الله من عباده العلماء فاطر الآية 28

 

İbni Ebi Hatim, ebi A’liyye’den şöyle tahriç etti: Haşyet üzere (huşu üzere saygılı korku hali) olmaktır. Zira Allah’tan haşyet, her hikmetin başıdır.

 

Peşinden şu ayeti okudu:

 

“Ancak Allah’tan, alim kullar korkar.”

 

Şimdi iyi düşünelim, evvelki ashab ve selefi salihin büyüklerden hiç birisi sivri akıllı doçentin dediği -“kurallara uygun davranan” gibi bir mana vermemiş, aksine bildiğimiz şekilde –şâe - fiiline diledi manasını vermişler. Üstelik bu dileme işi, her kurala uyana da şamil değildir, nitekim ibni Abbas r.anhumanın dediği gibi -Kur’anı herkes okur, iyiler de facirler de okur.-

 

O halde onlara da hikmetin verilmesi kazım gelirdi ki, asla böyle bir şey söz konusu değildir.

Ayrıca Kur’anın kimlere hidayet rehberi ve nur olduğu ilk başlarda Bakara suresinin ayetlerinde “Takva sahibleri için hidayettir” buyrularak herkes için hidayet rehberi olmadığı, ancak takva sahiblerinin, yani iman ve ibadette son dereceye ulaşan kaliteli zatların gerçek hidayeti elde edecekleri de beyan edilmiştir.

 

Bu kalın kafalı adamlar güya kendilerinin de hikmetli marifetli ilimli olduklarını, müctehid seviyesinde olduklarını, eskilerin yanlışlarını bulduklarını iddia etmeye başladılar. Bu kıyamet alametidir, böylelerinin zuhuru bildirilmişti. Bu dönemde ilimden hak ve hakikatten yanında bilgi olanların işin doğrusunu açıklamalar lazımdır, yoksa ALlahın, meleklerin ve insanların laneti onları da kaplar…

 

alikarahoca.net

Kuran-ı Kerim'i hangi sıklıkla okuyoruz?

Her gün
haftada bir
Ayda bir
Önemli geceler de
Hiç okumuyorum